Radiestezja ogólna

Zacznijmy od definicji (łac radius- promień, grec.aesthesis- odczuwanie, wrażliwość) Jednym słowem jest to świadomy odbiór pewnych radiacji przez organizm radiestety. Ale możemy powiedzieć dużo prościej – jest to relacja między naturą, a człowiekiem. Powszechnie radiestezja kojarzy się jako sposób na odnalezienie miejsca na studnie lub z radiestetą szukającym cieków wodnych w naszym mieszkaniu. Jest to obraz bardzo zubożony, radiestezja to szeroka dziedzina wciąż rozwijająca się i coraz bardziej akceptowana przez środowisko.

Radiestezja ogólna dzieli się na kilka działów, które specjalizują się w konkretnych działaniach.

Radiestezja terapeutyczna zajmuje się diagnozowaniem i przywracaniem do równowagi całego organizmu poprzez podawanie częstotliwości niezbędnych dla zdrowia.

Fitotronika zajmuje się stosowaniem metod radiestezyjnych do badania i opisu zjawisk związanych z roślinami, ich wpływem na otoczenie, bada również wzajemne związki, sympatie i antypatie, polaryzację i jonizację powietrza wytwarzanego przez rośliny. Wiele elementów z fitotroniki wykorzystywane jest w rolnictwie, ogrodnictwie, hodowli.

Geomancja zajmuje się sytuowaniem wznoszonych przez człowieka budowli, obiektów, w optymalnych dla niego warunkach, wykorzystując pozytywny wpływ środowiska. W Chinach- bardzo powszechna- nosi nazwę Feng Shui.

Teleradiestezja – jest to metoda badań zjawisk radiestezyjnych na odległość, nie ograniczoną w czasie i przestrzeni. Jest ona najciekawszą metodą poszukiwań, stale wspomagającą radiestezję. Wymaga głębokiej koncentracji, dużej wiedzy i doświadczenia.

Geotronika to wyznaczanie w terenie przebiegu żył wodnych, określanie ich głębokości, wydajności i jakości wody. Biotronika zajmuje się stosowaniem metod radiestezyjnych do badania i opisu zjawisk oraz procesów w organizmach żywych, również badaniem różnych czynników środowiskowych (leków, pożywienia, materiałów budowlanych) i ich wpływem na ludzi i zwierzęta.

Radiestezja ma bardzo długą historię. W jaskiniach w południowo- wschodniej Libii odkryto rysunki ukazujące grupę ludzi obserwujących radiestetę z rozwidloną różdżką w ręce. Ocenia się, że malowidła te mogą mieć osiem tysięcy lat. W piątym wieku p.n.e. Herodot opisywał, jak Scytowie prowadzą poszukiwania za pomocą wierzbowych różdżek. O różdżkach wspomina się również w Starym Testamencie. W Księdze Liczb Mojżesz dwukrotnie uderza laską w skałę, otrzymując wodę potrzebną do napojenia swych ludzi i ich trzody. W XVI wieku w kopalniach niemieckich używano różdżek regularnie. Wydane dzieło Georgiusa Agricoli wyjaśnia szczegółowo konieczność ich zastosowania przy wyszukiwaniu kopalń i ich badaniu. Był to podręcznik górnictwa przez 100 lat, a jej znaczenie było tak wielkie, że przykuwano ją łańcuchami w kościołach, a księża czytali ją nieumiejącym czytać górnikom.

Przez wieki są dowody na to, że radiestezja miała wielu zwolenników i była wykorzystywana do wielu celów, m.in. wyszukiwania złóż złota, minerałów, wody mineralnej, ale również przeciwników. (Marcin Luter zaliczył ją w poczet grzechów śmiertelnych)

W 1953 roku komitet do spraw badań nad radiestezją przy Unesco pod kierownictwem czołowych uczonych Europy doszedł do wniosku, że nie ma wątpliwości, iż różdżkarstwo jest faktem. Ale uprzedzenia pozostały i do dziś możemy spotkać zwolenników i sceptyków po obu stronach barykady.